ഇത്  എൻറ്റെയല്ല ....From my friend 

വിരഹം 

പച്ചിലച്ചാർത്തിനാൽ  അർച്ചിതമായൊരാ-

നാട്ടുവഴിയിൽ  ഞാൻ  കാത്തുനിൽക്കേ 

മുഗ്ധമാമെൻ  മനോമുകുരത്തിൽ  വീണ്ടും 

നിൻ  താളനിബദ്ധമാം  പദനിസ്വനം. 

നിൻറ്റെ  ചേതോഹര മോഹനകപോലങ്ങളിൽ 

ഞാനംഗുലികളാലൊരു  ചിത്രം  തീർക്കേ 

താവകചിത്തത്തിൽ, ആ  നീർമിഴിക്കോണിൽ 

കാണുന്നു  ഞാൻ  മമ  സ്നേഹരൂപം.

പ്രണയത്തിൻ  കുളിരെവിടെ; വിരഹത്തിൻ  നോവെവിടെ 

പിന്നിട്ട   വഴികളെ   സാർഥമാക്കാൻ 

ഒരു  ജന്മം  നീന്നെയെൻ  സ്വന്തമാക്കീടുവാൻ 

ഇനിയും  ഞാൻ  ഭൂവിൽ  ജന്മം  നേടും!

ആകാശനീലിമയിൽ  ചാലിച്ചെടുത്ത  നിൻ 

മിഴികളിന്നെന്നോടു  വിട  ചൊല്ലവേ,

അറിയുന്നു  ഞാനിന്നു, ദുഖഭരിതമാണെപ്പോഴും 

ധരണിയിൽ  മനുജന്റ്റെ  ജീവയാനം .

പിരിയുമീ  സന്ധ്യയിൽ, പൊഴിയുമീ  പൂക്കളാൽ 

തീർത്തിടാം  നിനക്കു  ഞാൻ  സ്നേഹാഞ്ജലി,

മധുകണമൂറും  നിന്നധരങ്ങൾ  കാണ്‍കെ 

ഞാൻ  സ്മരണതൻ  കൂപത്തിൽ  വീണുപോകും.

ദുഖസാന്ദ്രമാം  ഓർമതൻ  വീഥിയിൽ 

ഒറ്റയ്ക്ക്  ഞാൻ  വീണ്ടും  യാത്ര  പോകെ ,

ലാവണ്യമോലും  നിൻ  നയനങ്ങൾ  കാണ്‍കെ 

എൻ  മനം  ആഹ്ലാദസ്തബ്ധമാകും.

രാകിളി  മീട്ടുന്ന  ശോകഗാനത്തിനും 

പ്രകൃതിതൻ  മിഴിനീരായി 

പൊഴിയുമീ  വൃഷ്ടിക്കും  പിന്നിലെ 

ചേതോവികാരവും  വിരഹമാകാം.

നൊമ്പരപൂക്കൾ  ചൂടിനിൽക്കുമീ 

ദേവദാരുക്കളിന്നെന്നെ  നോക്കി 

പറയുവതെല്ലാം  വേർപാടുകൾ 

തൻ  വേദന  തുളുമ്പും  കഥകളാവാം.

ഇനിയില്ല  സന്ധ്യകൾ ; ഇനിയില്ല  രജനികൾ 

നമ്മുടെ  ഭാഷണം  നോക്കി  നിൽക്കാൻ 

വിരഹമെൻ  ചിത്തത്തിലിരുൾ  വീഴ്ത്തിടുമ്പോൾ 

ഞാൻ  ജനിമൃതികളറിയാതെ  പോകും ;

               ഞാൻ  ജനിമൃതികളറിയാതെ  പോകും ...

Rony George Thottakkara