2014, ഫെബ്രുവരി 2, ഞായറാഴ്‌ച

                        
                         
                                       
                           
                                  

നിശബ്ദമാകുമീ  മനസ്സിൻ  മരുഭൂവിലായ് 
ഒരു  തെളിനീർച്ചോല  പോൽ  നീ  എന്നരികെ 
സ്നേഹത്തിൻ  നിർവചനങ്ങളിൽ 
 വിഭിന്നമാകുമൊരു  സ്നേഹബന്ധംപോൽ 

അറിയാതെ  അറിഞ്ഞോരാ  മൃദുസ്പർശവും 
വായിക്കാതെ  വായിച്ചോരാ  മനസ്സിൻ ഈണവും 
അപരിചിതമാകുമൊരു  വീഥിയിലന്നാദ്യമായി 
തളിരിട്ട  പരിചിതമാം  സൗഹൃദം  സാഹോദര്യമായി 
ഇന്നിതൾ  വിരിക്കും  വസന്തപുഷ്പ്പമേ  
കൊഴിയാതെ  വാടാതെ  നിൽക്കുവാൻ  എന്തു  ഞാൻ  തരേണ്ടു 

കുഞ്ഞുനാളിലെ  ചെറുമോഹങ്ങളിൽ  ഉദിച്ചോരാ  രൂപവും 
ഇളംമഞ്ഞിലായി  സ്വപ്നം  കണ്ടൊരാ ഹൃദയവും 
നിൻ  മുഖധാരയിൽ  ലയിച്ചതെങ്ങനെയെന്നറിയാതെ 
ആശ്ചര്യപൂർവ്വം  നന്ദി  പറയവെ 
ഒരു ശങ്ക മാത്രം  ഈ  വസന്തം  പൊലിയുമോ 


യഥാസ്ഥിതികമാം  ആധുനികതയിൽ 
ഒഴുകിയകന്നൊരെൻ  ജീവിതത്തിൽ 
കണ്ണീർ തുടച്ചു  വീര്യം  പകർന്നു നീ 
ഈ  ജന്മം  മുഴുവൻ  തെളിക്കാൻ  വെളിച്ചവും 

സോദരൻ  തൻ  സ്നേഹപരിലാളനയും 
ആത്മസുഹൃത്തിൻ  നർമരസങ്ങളും 
വഴികാട്ടിതൻ ഉദേശശുദ്ധിയും 
മങ്ങാതെ  മായാതെ  എൻ  ഹൃദയത്തിൽ 
പതിച്ച  നിനക്കായി 
ഭാവുകങ്ങളേകുന്നു  പ്രാർത്ഥനാമഞ്ജരിയായി .....


അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ