മാതൃസ്മൃതിയിൽ 

താമരപോൽ  വിടർന്നുഷസ്സിൽ 

തുഹിനാർദ്രമാമെൻ  ഓർമകളും 

ഈറലിൽ  കുളിച്ചോരെൻ ജാലകവാതിലിൽ 

കണ്ടു  ഞാൻ  -- മായുന്ന 

ചന്ദ്രികശോഭയിൽ  തെളിയുന്ന  പുഞ്ചിരി ..

കരുണാമസൃണമാം  ആ  മിഴികൾ 

ചൊരിഞ്ഞുവോ  അമ്മിഞ്ഞപാലിൻ  മാധുര്യം 

ജ്ഞാനത്തിൻ  നിറകുടമാം  നാവിനാൽ 

മൊഴിഞ്ഞുവോ  ത്യാഗത്തിൻ  ആദ്യപാഠങ്ങൾ 

കരവിരുതേറും  നിൻ  കരങ്ങൾ 

തീർത്തെൻ  ഹൃദയത്തിൽ 

സ്നേഹത്തിൻ  അംബരചുംബികൾ..

എൻ  ഗതികളിൽ  വഴികാട്ടിയായി 

നേർജീവിതത്തിൻ  കാഴ്ചകൾ  ഏകി  നീ 

സോദരൻ  തൻ  ദുഖം പറയാതെ 

അറിയേണ്ടതെങ്ങനെയെന്നു  പഠിപ്പിച്ചതും 

കരയുന്നമുഖങ്ങളിൽ  ജഗദീശ്വരസാന്നിധ്യം 

വിളങ്ങുണന്നെന്നസത്യം  അറിയിച്ചതും 

നീ  തന്നെ  തായേ ..

നന്ദിയായി  മുകുളങ്ങളെത്രത്രെ 

നെയ്താലും  മതിവരായ്കയിൽ 

എന്തു  ഞാൻ തരേണ്ടു 

നിൻ  സ്നേഹവാല്സല്യങ്ങൾക്കുപരിയായി .